Het is toch wel met enige schaamte dat ik dit artikel schrijf. Ik heb er dan ook lang over nagedacht. Verslaafd aan iets raken is op zich al niet al te snugger en niet echt iets om op trots op te zijn. Maar aan neusspray? Dat klinkt -zelfs voor mij- toch wel echt dom. Toch overkwam het mij.
Verslavingsgevoelig?
De enige verslaving die ik ooit eerder gehad heb is, roken. Ik heb in totaal een jaar of 10 gerookt. Het gekke is dat dat bij mij echt in fases ging. Dan rookte ik een hele tijd en als de stank en het hoesten me begonnen tegen te staan, stopte ik gewoon. Ja, inderdaad: gewoon. Ik kon gek genoeg altijd makkelijk stoppen. En juist omdat ik dat wist, begon ik vaak ook weer heel makkelijk. Als ik op een feestje of op vakantie zin had in een sigaret, stak ik er weer een op en rookte ik weer een tijd. Toen ik zwanger wilde worden ben ik voorgoed gestopt en ik heb er sindsdien ook gen seconde meer aan gedacht. Het leek wel alsof er gewoon een knop omgegaan is.
Zo begon het met neusspray ook
De eerste keer dat ik verslaafd raakte aan de neusspray was toen ik flink verkouden werd. Dat is natuurlijk logisch want je grijpt niet zomaar naar een flesje Otrivin. Ik ben slecht in door mijn mond ademen maar als je flink neusverkouden bent, moet je wel. Of je neemt neusspray natuurlijk. In ieder neusgat een snufje en hoera, je hebt weer lucht. Alleen: die behoefte aan ‘Hoera, ik heb weer lucht’ hield aan. Zelfs lang nadat de verkoudheid over was. De verslaving was dus geboren.
Junkiegedrag
Nou heb ik toch niet bepaald een beroerd IQ en doorzag ik ook prima HOE de verslaving ontstond, maar daarmee ben je er niet zomaar weer vanaf. Of je nu dom bent of slim, dat maakt voor een verslavingsduivel geen moer uit. In totaal ben ik meerdere periodes verslaafd geweest aan xylometazoline. Want zo heet het stofje dat in neusspray zit. Dan ‘kickte ik wel af’ maar o wee, als er weer een verkoudheidsvirus in de lucht zat, was ik meteen weer ‘hooked’.
Op een gegeven moment betrapte ik mezelf er op dat ik echt junkiegedrag ging vertonen. Zo had ik meerdere dealers haha (sorry, ik probeer er maar een beetje luchtig over te doen om mijn schaamte te maskeren ;-)). De ene keer haalde ik neusspray bij het Kruidvat, dan weer bij Etos of de supermarkt. Er waren tijden dat ik 2 flesjes in de week ‘opsnoof’ dus ik wilde liever niet dat ze bij de drogist zouden denken ‘Daar heb je die muts weer.’ En iedere keer als ze me vroegen ‘Bent u bekend met het gebruik van de geneesmiddelen? En niet langer dan 5 dagen achter elkaar gebruiken hoor’, dacht ik bij mezelf ‘Yeah right!’ Maar ik knikte natuurlijk braaf en beloofde trouw de bijsluiter te lezen.
Er waren natuurlijk ook genoeg mensen die me waarschuwden met horrorverhalen. ‘Kijk maar uit want anders heb je straks geen tussenschot in je neus meer.’ Ik heb nooit uitgezocht of dat daadwerkelijk kan maar het interesseerde me ook nauwelijks. Net zoals een verstokte roker zich ook niet veel zal aantrekken van een foto van verschroeide longen op een pakje sigaretten.
Afgekickt!
Toch ben ik nu sinds twee weken ‘afgekickt’. Net als bij het roken had ik er zo schoon genoeg van. Niet van huis weg willen zonder te controleren of er wel een flesje in mijn tas zat. Af en toe je even discreet (not!) omdraaien om een snuifje te nemen. Aargh, ik kreeg echt een hekel aan mezelf en dat stomme spul. Weg met die rotzooi!
Op dat moment sprak ik er ook eens met een huisarts over uit mijn kennissenkring. Naar mijn eigen huisarts durfde ik niet zo goed te gaan want daarvoor schaamde ik me best wel. Wat zou die man wel niet denken? Maar goed, die andere huisarts schreef me een soort neusspray voor die ervoor zou zorgen dat mijn neusslijmvlies zich weer wat kon gaan herstellen. Ze waarschuwde me wel dat het een tijdje kon duren. En dat was ook zo. Ik heb dat spul wel meer dan een maand gebruikt en tegelijkertijd bouwde ik de echte neusspray af. Ik spoot alleen nog maar in 1 neusgat en na verloop van tijd ook steeds minder. Een week of drie geleden zat ik nog op 2 snufjes paar dag en twee weken geleden nam ik alleen nog 1 snufje voor het slapengaan. Tot ik me ‘ineens’ realiseerde dat ik al 2 dagen niets genomen had. En toen 3 en toen een week en toen 2 weken. Hoera, het is gelukt!
Otrivinisme
Toen ik -schoorvoetend- besloot dit artikel te schrijven en er nog wat meer research naar ging doen, ontdekte ik dat er nog veel meer mensen last hebben van Otrivinisme dan ik dacht. In dit artikel dat pijnlijk herkenbaar is, staat dat het zelfs om tienduizenden tot honderdduizenden mensen gaat. Ja, dat is een brede marge maar ik ga er maar vanuit dat er veel mensen zoals ik zijn die er niet mee naar de huisarts gaan waardoor het moeilijk is om precieze aantallen te schatten.
En o, wat herken ik me in de laatste regels van het artikel. Want wat gebeurt er als ik weer eens flink verkouden word?
Zo, dat was even behoorlijk met de figuurlijke billen bloot \O/ Ben jij weleens afhankelijk van of verslaafd aan iets geweest? En zo ja was het dan ook zoiets onbenulligs als neusspray?
Volg mij ook op social media!
Reageren staat uit.