Een van de belangrijkste beslissingen van de afgelopen jaren vond ik de keuze voor de kinderopvang die het beste bij ons past. Inmiddels staan we zelfs al aan de vooravond van de keuze voor een basisschool. Toch deel ik onze beweegredenen graag waarom wij uiteindelijk voor een kinderdagverblijf hebben gekozen en niet voor een andere vorm van opvang.
Welke vormen van kinderopvang zijn er?
Zelf doen
Dat klinkt misschien paradoxaal maar je kunt natuurlijk prima zelf voor je kind zorgen. Het is niet meer zo van deze tijd dat een van beide ouders thuis bij de kinderen blijft maar het kan natuurlijk wel. Sinds Kiki’s komst heb ik niet altijd gewerkt. Ik had dus prima een ’thuisblijfmoeder’ kunnen zijn. En in bepaalde periodes leek ik daar ook wel een beetje op. Toch hebben wij Kiki vanaf het moment dat ze een paar maanden oud was naar de kinderopvang gestuurd. Ten eerste omdat ik me ook nog verder wilde ontwikkelen en niet alleen maar de mama-rol wilde vervullen. Ten tweede omdat wij denken dat het goed voor de sociale ontwikkeling van een kind is als het niet alleen maar de hele dag bij mama of papa is.
Familie: meestal opa en/of oma
Deze vorm van opvang zie je natuurlijk steeds vaker. Zeker toen de kosten voor professionele kinderopvang steeds hoger werden. Nu wonen in ons geval beide opa’s en oma’s vrij ver weg maar wij zijn ook principieel tegen het inzetten van familie als kinderopvang. Dan heb ik het natuurlijk niet over het incidentele oppassen of over logeerpartijtjes maar over structureel je kinderen laten opvangen door opa en oma of andere familie.
Ten eerste vinden wij dat opa en oma precies dat moeten zijn: opa en oma. Bij wie je gezellig op bezoek kunt en die je kind vertroetelen maar die niet een structurele rol in de opvoeding hebben. Dat hebben ze namelijk al eens gedaan. Bij jou en je partner dus. Dat ze dat prima gedaan hebben wil niet zeggen dat ze die rol nog eens kunnen (ze zijn immers ook mentaal en fysiek ouder) of moeten hebben maar dan een generatie later.
Bovendien – en dat is misschien wel het belangrijkste argument – heb je met familie nooit een zakelijke relatie. En wij vinden dat je met de verzorger van je kind een zakelijke relatie moet hebben. Jij als ouder betaalt voor professionele opvang en als iets in de opvang je niet aanstaat maak je andere afspraken. Dat doe je toch makkelijker als er geen familieband bij komt kijken. Ik heb al in verschillende families problemen zien ontstaan omdat verwachtingen toch scheef gaan lopen maar dat door de emotionele band niet goed uitgesproken wordt.
Verder heb ik het bewust over professionele opvang. Natuurlijk, garanties heb je nooit. Ook iemand die voor het beroep van pedagogisch medewerker heeft gestudeerd kan jouw kind laten vallen. Maar het feit dat opa’s en oma’s zelf al eens kinderen grootgebracht hebben maakt ze niet per definitie tot experts op het gebied van pedagogiek, EHBK en activiteitenbegeleiding.
Gastouder
Wij zijn toen wij ons op kinderopvang oriënteerden bij een gastouder thuis wezen kijken. Een echtpaar dat met veel liefde en inzet een kinderopvang aan huis runde. Nou ja, aan huis, het was eigenlijk meer in een ruimte grenzend aan hun huis.
Het feit dat het dichtbij, flexibel en met veel persoonlijke aandacht was, stond ons erg aan. Toch voelde het niet goed. Althans niet goed genoeg. In de eerste alinea van dit artikel had ik het al over de vorm van opvang die het beste bij je past en ik denk dat gastouderopvang gewoon niet zo bij ons past. Die mensen hadden een meer dan keurig huis en waren erg betrokken maar wij voelden ons toch niet zo senang bij die keuze. Zo simpel kan het soms ook zijn.
Kinderdagverblijf
Uiteindelijk kozen wij voor een kinderdagverblijf. Al tijdens de eerste rondleiding werden we er heel hartelijk ontvangen en uitgebreid voorgelicht. Ze werken er met horizontale groepen wat ons ook wel aansprak. Wij denken dat een kind er meer aan heeft om met leeftijdsgenootjes de dag door te brengen dan dat een baby en een 3-jarige bij elkaar in 1 groep zitten.
De leidsters zijn professioneel en gediplomeerd en ze gaven ons vanaf het begin het gevoel dat ons kind het leukste kind was dat ze hadden in de groep (Wij zijn niet zo naïef om te dat te geloven hoor. Dat doen ze natuurlijk bij ieder kind).
Maar het belangrijkste: wij hebben een zakelijke relatie met het kinderdagverblijf. We betalen ze iedere maand een behoorlijke som geld en verwachten daar goede zorg en begeleiding voor terug. Is er een keer iets dan kun je elkaar ook makkelijk aanspreken. Na een jaar ben ik lid geworden van de oudercommissie waardoor ik nog meer ingewijd raakte in het reilen en zeilen binnen een dergelijke organisatie.
Nee, het belangrijkste is zelfs niet de zakelijke relatie die je hebt. Het allerbelangrijkste is natuurlijk dat je kind het naar de zin heeft. We hebben Kiki best wel eens huilend achtergelaten hoor. En op zo’n moment breekt je moeder- of vaderhart. Maar per saldo vindt ze het er reuzeleuk. Vaak vraagt ze op woensdag alweer wanneer ze weer naar de juffies mag.
Conclusie
Kortom, er zijn veel vormen van kinderopvang mogelijk en de een is niet per definitie beter of slechter dan de ander. Mijn advies aan andere ouders zou zijn: ga eens op diverse plaatsen kijken. Kijk naar wat past bij jouw ideeën over verzorging en opvoeding. Wat sluit het best aan bij jouw eigen waarden en normen? En vooral: probeer aan te voelen welke vorm van kinderopvang het beste bij jouw kind past. En da’s best lastig als je met een dikke buik en vol hormonen al zo’n beslissing moet nemen!
Volg mij ook op social media!
Reageren staat uit.