Mijn tatoeages

Ja hoor, ik heb tatoeages. Twee zelfs. Waarom, waar, waarom deze? Dat vertel ik je in dit artikel.

Ordinair imago

Vroeger vond ik tatoeages altijd nogal ordi. Maar kijk tegenwoordig op vakantie of in de sauna eens om je heen. Ze zijn inmiddels tot in alle lagen van de bevolking doorgedrongen. Ja, er lopen ordinaire tiepjes met tattoos maar ook keurige kakmadammen zie je steeds vaker een tatoeage dragen.

Ik volg Jan-Willem

Lang niet in alles overigens maar wel op tatoeagegebied. Hij was namelijk de eerste die er een liet zetten. Hij wilde zijn Twentse afkomst graag ehm, vereeuwigen en liet een lijntekening van een Twents Ros op zijn schouderblad zetten. Duidelijk aanwezig maar toch subtiel. Hmm, dat wilde ik ook wel. Maar niet het Twentse Ros natuurlijk haha. En de Brabantse vlag als tegenhanger zou nogal bont uitpakken.

Yin-Yang

Maar zonder gekheid. Iets wat nooit meer van je lijf af gaat, daar denk je natuurlijk wel even goed over na. Ik besloot uiteindelijk een yin-yang symbool te nemen. Misschien niet super origineel maar de Tao als begrip fascineert mij bijzonder. De wat?

Het universum; alles wat er is en niet is, wordt de Tao (of Dao) genoemd. De Tao is niet te kennen, te begrijpen of te duiden. De Tao manifesteert zich in 2 tegengestelde waarden: yin en yang. Dit zijn geen absolute polen zoals goed en kwaad; beide waarden bestaan slechts in relatie tot elkaar. Je kunt ‘lang’ uitsluitend lang noemen in relatie tot ‘kort’; beide kunnen dus niet afzonderlijk (op zichzelf) bestaan.

Goed, een yin-yangsymbool dus. En dat wilde ik wel op een plaats waar het niet continu voor iedereen zichtbaar is. Hé, ik was toen nog wel een tattoomaagd he? En dus liet ik hem op mijn bovenrug zetten. Als ik een lage top draag of een bikini uiteraard dan zie je het maar onder de meeste kleding zit het gewoon verborgen. Ik hoef ook niet per se mijn tatoeages te showen trouwens. De wetenschap dat hij er zit, is voor mij voldoende.

Verslavend

Jawel, ik was gewaarschuwd. Als je eenmaal een tatoeage hebt, wil je er meer. En dat is ook zo. Dus liet ik er een paar jaar geleden nog een zetten. Tegelijk met Jan-Willem deze keer die ervoor koos om een latijnse spreuk op zijn onderarm te zetten (‘Amor omnia vincit’ oftwel Liefde overwint alles. Hij en ik weten waarom).

Ik koos voor een combinatie van het oneindigheidssymbool in combinatie met een hart op de binnenkant van mijn pols. Een iets meer zichtbare plaats maar nog altijd goed te bedekken mocht dat nodig zijn met een armband of horloge.

En dat het verslavend is, is zeker want ik wil sinds de komst van Kiki deze tatoeage nog steeds uit laten breiden met haar naam. Een naam van een geliefde laten tatoeëren vind ik superlink, maar die van je kind moet wel kunnen vind ik. Het is er alleen nog steeds niet van gekomen.

Doet het pijn?

Daar was ik de eerste keer best een beetje bang voor. Gelukkig viel dat heel erg mee. Ik vroeg bij mijn eerste keer de tatoeerder zelfs of hij wilde zeggen wanneer hij ging beginnen maar toen was hij dus al begonnen. Nou is je rug natuurlijk ook wel minder gevoelig want bij mijn pols deed het wel wat meer pijn. Maar net als je tijdens het tatoeëren denkt ‘ai’, dan is het al weer over. En hé, bevallen is erger.

Zoek iemand die je vertrouwt

Waar laat je je dan tatoeëren als je eenmaal de beslissing genomen hebt? Belangrijk is om ergens heen te gaan, waar je vertrouwen in hebt. Wij hoorden goede verhalen over East Side Tattoo in Enschede. Dat is een hele fijne zaak. Beide keren heeft Tony mij getatoeëerd. Voor zo’n doorgewinterde pro zijn die kleine plaatjes van mij natuurlijk kinderspel en ongetwijfeld best saai om te doen maar naar hem ga ik de volgende keer gewoon weer terug.

Op zaterdag werken zij op inloop volgens het principe ‘wie het eerst komt,….’. En dus zaten wij al 2 keer poepievroeg in de auto om vanuit Tiel naar Enschede te rijden. Ze gaan dan weliswaar pas om 10.30 uur open, maar je moet dan gewoon zorgen dat je om 8 uur al voor de deur zit. Wat beide keren overigens wel heel gezellig was. Je ontmoet mensen die je anders niet zou ontmoeten en dat is op zich al een leuke ervaring.

Kortom, ik ben nog steeds erg blij met mijn ‘plakplaatjes’ maar dat komt ook omdat ik er goed over nagedacht hebt. En dat argument dat je dan later met gerimpelde en verlepte tattoos in het bejaardenhuis zit? Ach, dan kijk ik gewoon naar een bejaarde medebewoner. Die heeft er vast ook wel een 😉