Mijn kennismaking met social media begon pas echt met Twitter. Natuurlijk ben ik nog van de Hyves-generatie maar echt actief op social media werd ik pas sinds Twitter. Wat heeft het mij gebracht en ben ik er nog steeds enthousiast over?
Twitter: in het begin
Toen ik me aanmeldde voor Twitter bestond het nog niet zo lang in Nederland. Jan-Willem zat er al wel op, maar ja, dat is een nerd dus die zit altijd overal als eerste op 😉 Sorry schat. Maar zonder gekheid, in die begintijd werd Twitter bijna alleen maar bevolkt door nerds en tech-mensen. Ik zag dan ook niet direct de toegevoegde waarde van het medium. Moest ik nou echt in 140 tekens gaan vermelden waar ik mee bezig was?
Mijn allereerste Twitternaam was overigens niet zoals nu @Kristel_online maar @CoachKris omdat ik toen nog als coach werkte. In 2013 veranderde ik mijn Twitternaam. Ik was dat zelf eigenlijk alweer vergeten maar ik zocht op de website All My Tweets naar de tweet die ik als eerste de wereld inslingerde. Maar deze site ging dus maar terug tot 2013 omdat ik toen van naam veranderde.
In tien jaar tijd heb ik overigens ruim 32.000 tweets geplaatst. Dat zijn er dus 3.200 per jaar en gemiddeld ruim 8 per dag. Als je bedenkt dat ik de afgelopen paar jaar soms maar eens in de week of zelfs nog minder twitterde, dan begrijp je dus ook dat er in de beginjaren dagen bijzitten met heel veel tweets.
Wat heb ik aan Twitter gehad?
Nou ik mag wel zeggen: veel. Heel veel. Zeker in de eerste jaren. Natuurlijk was het soms alleen maar een uitlaatklep. Als ik iets op tv gezien had waar ik een mening over wilde geven, kon dat prima via Twitter. Maar ik heb er ook heel veel tips voor uiteenlopende zaken gekregen. Ik heb vacatures gevonden (en banen gekregen!), ben in contact gekomen met opdrachtgevers en heb veel mensen leren ‘kennen’ die ik irl waarschijnlijk nooit had leren kennen. Met sommige mensen heb ik nog altijd contact terwijl ik ze nog nooit in levende lijve gezien heb. Ik weet niet of het nog steeds zo is maar in de beginjaren van Twitter werden er ook weleens tweetups georganiseerd. Meetings waarbij je je Twittervolgers in real life kon ontmoeten.
Maar of het nu ging om een restauranttip of een suggestie voor een te lezen boek of een leuke film of tv-programma, door Twitter is mijn blikveld zeker die eerste paar jaren wel verruimd. Ik was bij een aantal werkgevers ook verantwoordelijk voor het beheer van het Twitter-account dus er waren dagen bij dat ik uren achter elkaar op Twitter te vinden was.
Zeker in die begintijd was er soms nog wel eens discussie over of je Twitter alleen zakelijk of ook privé moest gebruiken en of en hoe je dat dan zou moeten scheiden. Nu gaat dat voor mijn gevoel allemaal veel organischer. Ja, je vertegenwoordigt misschien een bepaald beroep maar je neemt jezelf daarin natuurlijk altijd mee. De scheidslijn tussen privé en zakelijk is online zo dun.
Volgers en accounts die ik zelf volg
In al die jaren heb ik 834 volgers gekregen en volg ik zelf 322 mensen. Op een gegeven moment toen het ‘drukker’ werd op Twitter kwamen er ook van die gasten die je gingen volgen en als je ze dan niet snel genoeg terugvolgde dan ontvolgden ze je alweer. Ook goed hoor. Of mensen waren zo commercieel. Dan volgde je iemand en kreeg je meteen een DM: ‘Leuk dat je me volgt. Op website zus-en-zo kun je zien wat ik voor je kan betekenen.’ En al relatief snel stonden ook de zelf benoemde socialmediagoeroes op. Die hadden dan ook net een blauwe maandag een Twitter-account maar vonden al snel dat ze ‘expert’ waren.
Overigens volg ik niet meer zo actief als vroeger maar daarover zometeen meer.
En zo kom je iedereen overal tegen
Eigenlijk een raar idee dat social media nog maar zo kort algemeen gebruikt worden. Ik typ nu al een aantal keer ‘in de beginjaren’. Alsof het gaat om iets wat al decennia aanwezig is. Op dit soort momenten voel ik me dus wel oud.
Maar goed, na Twitter kwamen (althans voor mij dan) ook Facebook en Instagram. Op Facebook heb ik op een paar uitzonderingen na alleen ‘vrienden’ die ik ook daadwerkelijk ken en ooit ontmoet heb. Instagram zag ik lange tijd meer als een inspirerende feed met leuke plaatjes maar ik merk de laatste tijd steeds vaker dat mijn eigen interesse verschuift van Facebook naar Instagram. Sommige dingen laat ik wel zien op Instagram maar niet op bijvoorbeeld Twitter of Facebook en andersom. De beslissing wat op welk social medium terechtkomt nam ik altijd en neem ik nog steeds op basis van gevoel. Een hele ingewikkelde strategie zit daar niet achter.
Niet meer wat het geweest is
Een hele tijd ben ik niet actief geweest op Twitter. Het zat gewoon niet meer zo on top of my mind. Maar toen ik er na een tijdje weer eens ging kijken, schrok ik nogal van de sfeer. Ik weet niet goed hoe ik het anders moet zeggen. Er werd natuurlijk altijd al veel gediscussieerd op Twitter maar steeds meer zie je dat mensen op de man spelen of ronduit discrimineren of schelden. En dat stuit mij wel tegen de borst. Ik ben ook niet zo goed in het negeren van die ‘draadjes’ waar het dan om gaat. Met als gevolg dat ik zelf gefrustreerd raak over een onderwerp waar ik tot dat moment nog nooit over nagedacht had. En daar heb ik ook geen zin in.
Lang leve Twitter
Maar per saldo vier ik deze week toch maar even mijn 10-jarig Twitter-bestaan. Omdat het me meer gebracht heeft dan gekost zullen we maar zeggen. En zo aan het begin van een nieuw jaar is het meteen een mooi moment om me er weer even bewust van te worden wat ik nou eigenlijk wil met dit niet meer weg te denken medium.
Zit jij ook op Twitter en zo ja, al lang? Herken je dan de ommekeer die ik beschrijf en heeft het medium jou veel gebracht? Ik hoor het graag!
Volg mij ook op social media!
Reageren staat uit.