Hoe kies je een basisschool?

De zomervakantie staat al bijna voor de deur. En daarmee komt ook het moment dichterbij dat Kiki voor het eerst naar de basisschool gaat. Ik heb al veel keuzes moeilijk gevonden de afgelopen jaren maar een basisschool kiezen staat toch wel in de top-5. Zeker als je bedenkt dat een kind daar 8 jaar gaat doorbrengen en juist in de levensjaren die cruciaal zijn voor de ontwikkeling, vind ik het wel een hele belangrijke keuze.

Sta jij ook voor die keuze of heb je misschien tips voor andere ouders? Lees dan vooral verder.

Schooltypen

Er zijn in Nederland grofweg 2 schooltypen die weer onderverdeeld worden in subtypen:

1. Openbare scholen: deze scholen staan open voor kinderen van iedere godsdienst en levensovertuiging. Ongeveer 1/3 van alle kinderen gaat naar een openbare school
2. Bijzondere scholen: op deze scholen wordt gewerkt vanuit een godsdienstige, levensbeschouwelijke of opvoedkundige overtuiging. Hierin is weer een onderverdeling te maken:
   a) Confessionele scholen die een godsdienstige of levensbeschouwelijke grondslag hebben. Denk aan rooms-katholieke of islamitische scholen.
   b) Algemeen bijzondere scholen die vanuit een opvoedkundige overtuiging werken. Denk hierbij aan Montessori, Dalton, Jenaplan, Vrije School etc.

Waar begin je?

Dat was op zich al een goede vraag. Zelf heb ik bijvoorbeeld op een rooms-katholieke school gezeten. En hoewel ik het daar prima naar mijn zin heb gehad, was dat niet mijn eerste keuze. Ik vind confessioneel onderwijs namelijk niet meer zo van deze tijd. Behalve als je zelf van huis uit gelovig bent natuurlijk. Natuurlijk vind ik het belangrijk dat mijn kind weet waarom we Kerstmis vieren maar ik wil ook dat ze weet dat de Ramadan bestaat en hoe Joden bijvoorbeeld Pasen vieren.

Eigenlijk vielen daarmee alle confessionele scholen al af. Ervan uitgaande dat de rooms-katholieke school dan nog de ‘minst zware’ variant is. Wij leven hier nog net niet in de bible belt maar ik hoorde wel van plaatselijke scholen waar iedere dag gebeden wordt. En dat wil ik dus pertinent niet.

De bijzondere scholen vergelijken

Overigens vind ik bijzondere wel een beetje een vreemde kwalificatie. Alsof er een onderscheid is tussen gewoon en bijzonder.

Anyway. Ik ben zelf heel erg gecharmeerd van het Montessori-onderwijs. De uitspraak ‘Help mij het zelf te doen’ sluit namelijk voor de volle 100% aan bij mijn eigen overtuigingen over opvoeden. Volgens de Montessori-leer heeft een kind een natuurlijke drang om zichzelf te ontwikkelen en is het aan de leerkrachten en ouders om daar op de juiste momenten de juiste middelen voor aan te reiken. Deze schoolsoort stond dus hoog op ons verlanglijstje.

Verder is er in onze stad ook een Vrijeschool. Bij de vrijeschool staat de persoonlijke ontwikkeling van het kind centraal waarbij vakken als handvaardigheid, muziek en beweging net zo belangrijk zijn als taal, lezen en rekenen. Daar kan ik me ook nog wel in vinden.

Praktijkindrukken

Op papier zien deze schooltypen er dus allemaal wel prima uit. Maar dat is logisch. Ik heb geen website gezien waar niet op staat dat de school de kinderen helpt om zich optimaal te ontwikkelen. Of woorden van gelijke strekking.

Vrijeschool

Toch viel de vrijeschool bij ons al af nog voor we er geweest waren. Ik stuitte op de website namelijk op dit ene zinnetje: ‘In de hoogste klassen mogen de kinderen af en toe gebruik maken van een tekstverwerker.’ Natuurlijk hoef je niet kleuters al achter een laptop te zetten maar kom op, het is 2018. Dat vind ik dus echt niet meer van deze tijd.

Montessori

Bij de Montessori-school zijn we naar de Open Dag geweest. En daar waren we superenthousiast over. Al direct bij binnenkomst werd Kiki meegenomen door een paar oudere leerlingen die haar alles lieten zien. Ze voelde zich er meteen thuis. Zelf werden wij rondgeleid door een leerkracht waarbij we erg onder de indruk raakten van de leermiddelen en het werken met thema’s. We waren zelfs zo enthousiast dat we een paar weken later een afspraak maakten om op een reguliere schooldag een uurtje mee te mogen kijken.

En dat viel tegen! Ai. Kiki hadden we deze keer niet meegenomen. We dachten dat zij het namelijk toch wel oké zou vinden. JW noemde het later treffend een ‘zootje ongeregeld’. Nou hebben wij echt niet de illusie dat kleutertjes van 4 of 5 de hele tijd braaf op hun stoeltje blijven zitten maar de les hing nogal als los zand aan elkaar. Dat zorgde dus wel een beetje voor een desillusie. Daar komt nog bij dat de Montessori-school ver weg is en we Kiki dus tot ver in haar basisschooltijd zouden moeten brengen en halen.

Toch een confessionele school dan?

Voor mijn gevoel waren we weer terug bij af. Misschien moesten we de drie scholen in onze directe buurt maar eens beter onder de loep nemen.

De Christelijke school viel toch meteen weer af om drie redenen:
– té veel aandacht voor het geloof
– ik heb er in het voorbijlopen eens lijsten met NAW-gegevens van leerlingen in de vensterbank zien liggen (ai, privacy!)
– ik zag er eens een schoolbord waarop diverse taalfouten stonden (de shirt en het broek). Dat wekt ook niet bepaald een goede indruk bij een tekstschrijver.

Vervolgens kwamen we bij de Katholieke school terecht. Dus toch! We werden door de directrice heel hartelijk ontvangen en werden uitgebreid geïnformeerd en rondgeleid. Kiki had het er ook prima naar haar zin. De school is gevestigd in een nagenoeg nieuw gebouw en helemaal ingesteld op moderne lesmethoden. Het is een zogenaamde Brede School waarbij zowel binnen lestijd als daarbuiten veel aandacht is voor creativiteit, techniek, cultuur, muziek, welzijn en sport.

En dat katholieke dan? Daar hebben we uiteraard scherp op doorgevraagd. Volgens de directrice komt dat vooral tot uiting in de vieringen waarbij bijzondere momenten gedeeld worden. Daar is overigens weinig religieus aan. Het meest religieuze wat ik hoorde is dat er soms een kaarsje gebrand wordt als bijvoorbeeld een opa of oma ziek is. Het afgelopen jaar hadden ook maar 2 kinderen hun communie gedaan. Nou vooruit, als het daar bij blijft 😉

Uiteindelijk waren we over deze school zo enthousiast dat we de openbare school niet eens meer bezocht hebben. Ik ben daar weleens geweest aangezien het consultatiebureau daar ook zit. En hoewel ik vind dat een basisschool een afspiegeling van de samenleving moet zijn zag ik daar wel heel veel kinderen van niet-Nederlandse afkomst.

Dus toch

En zo werd het dus toch de katholieke school. Wie had dat gedacht? Niet alleen spreken de lesmethoden ons aan maar Kiki had het er ook meteen naar haar zin. Inmiddels zit ze er al een paar maanden in de peutergroep en zijn die dagdelen haar hoogtepunten van de week. Bijkomend voordeel is dat het op loopafstand is en ze op een gegeven moment ook zelfstandig naar school zal kunnen gaan (al moet ik daar nu nog niet aan denken).

Resultaten checken

Tot slot hebben we de scholen ook nog vergeleken op de sites van de onderwijsinspectie en op scholenopdekaart.nl. We wilden immers niet kiezen voor een school die bij de inspectie slecht staat aangeschreven.

Overigens vond ik het dan ook weer lastig om naar de eindstroomniveaus te kijken. Dat zegt natuurlijk wel aardig wat over de kwaliteit van het onderwijs maar ook niet alles. ‘Onze’ school zit al jaren op of boven het landelijke Cito-gemiddelde dus ik vermoed dat het dan wel goed zal zitten.

En nu maar afwachten

Ik vind dat wij behoorlijk kritisch zijn geweest in onze zoektocht. We hebben cijfers afgezet tegen ‘wat goed voelt’ en zo een bewuste, goed overwogen beslissing gemaakt. En nu moeten we afwachten of deze keuze de juiste is. Er zal nog best wel ooit iets voorvallen waardoor ik aan de keuze ga twijfelen. En ik denk nog steeds dat Kiki qua karakter heel goed in het Montessori-onderwijs zou passen. Maar ja, wat is wijsheid? Dat leren ze je niet op school 😉

Hoe heb jij je schoolkeuze gemaakt? Ging je voor de meest praktische oplossing en koos je voor een school dichtbij of ben je heel bewust verschillende schooltypen gaan vergelijken? Ik hoor het graag!