Peuter influencers. Really?

Wat ik zo leuk vind aan artikelen in de LINDA. is dat ze vaak schuren of provocerend geschreven zijn. Toch was ik niet eerder zo geschokt dan na het lezen van het artikel over peuter influencers. Say what? Peuter influencers. Je leest het goed. Peuters die op Instagram meer volgers hebben dan jij en ik waarschijnlijk bij elkaar. Ze bestaan.

Wat deel je wel en niet?

Nou is de discussie over wat je online deelt van je kinderen natuurlijk al zo oud als Methusalem. Nou ja, zo oud als social media dan. De een deelt geen foto’s van zijn of haar bloedje uit privacyoverwegingen of omdat het kind daar nu eenmaal niet om gevraagd heeft. En de ander deelt het hele leven van het nageslacht.

Ik zit er zo’n beetje tussenin. Ja, ik deel regelmatig iets van Kiki. Omdat ik een trotse moeder ben. En omdat ik de rest van mijn leven ook deel. Of omdat ze nu eenmaal een kind van de jaren ’10 is waarbij online delen steeds normaler wordt. Maar nog nooit is het in mij opgekomen om mijn kind te gaan uitbuiten.

Een ander woord heb ik er namelijk niet voor als je je kind stelselmatig en commercieel misbruikt voor social media.

Lees en huiver

Ik citeer eens wat uit het artikel:

Roqi is uniek. Dat zegt iedereen natuurlijk van haar kind, maar zij is het echt. Extreem vrolijk en grappig en niet alleen op sociale media. Ze is onwijs muzikaal. Leert binnen vijf keer de liedjes van Lil’ Kleine en Boef uit haar hoofd, pakt spontaan haar nep kindergitaar en zingt keihard mee. Ze maakt het liefst de hele dag insta stories.

Hahaha, natuurlijk is ieder kind uniek. Misschien moet ik er voor de context even bij zeggen dat de genoemde Roqi 4 jaar oud is. Vier! Mijn vierjarige luistert K3 in plaats van Lil’ Kleine maar dat kan een gebrek aan mijn muzikale opvoeding zijn. En ‘ze maakt het liefst de hele dag insta stories.’ Get real. Mijn vierjarige eet het liefst de hele dag chocoladekoekjes. Maar dat betekent dan toch nog niet dat je haar dat ook laat doen.

Nog eentje van hetzelfde kind:

Tot nu toe vond ik haar te klein voor commerciële doeleinden als shoots en modellenwerk. Nu ze vier jaar is, moet ze zelf bepalen of ze het leuk vindt om zoiets te doen.

Tuurlijk joh. Laat haar meteen bij de volgende Tweede Kamerverkiezingen gewoon jouw stembiljet invullen. Tegen die tijd zal ze wel 5 of 6 zijn. Moet kunnen toch?

Nog een voorbeeldje van een zekere Ivy van -let wel- 2:

Ik ga graag met haar naar het stadshart van Zoetermeer. Struint Ivy zelf de kledingrekken af van H&M en Mango en haalt er bijna alles uit wat roze is. Ivy is een Hollands meisjesmeisje. Volgers vinden haar vooral schattig door al die jurkjes, strikjes en haarspeldjes. Voor de foto’s gaat ze staan. ‘Cheese’, zegt ze dan. Heeft ze van mij geleerd. Als ze geen zin heeft, laat ik haar, maar meestal vindt ze ons moederdochtermomentje heerlijk.

Moet ik nog iets toelichten of mijn mening ventileren? Niet nodig toch?

Laten we elkaar geen mietje noemen:

influencers zijn natuurlijk wel een begrip van deze tijd. Als ik iemand in een leuk shirt zie op Instagram denk ik heus ook weleens dat ik dat shirt ook MOET hebben. Maar ik ben een volwassen, weldenkende (althans, dat hoop ik) vrouw.

Zo had ik laatst ook eens een discussie over de familie Bellinga. Die profileren zichzelf als ‘familievloggers’ op YouTube. Leuk, denk je in eerste instantie. Veel mensen vinden het natuurlijk interessant om vlogs te kijken van andere mensen en zo een inkijkje te krijgen in hun dagelijks leven. Maar bij deze familie hebben de beide kinderen waarvan de jongste nog maar 3 is, ook een eigen kanaal.

Ik ben toch niet de enige die dat vreemd vind hoop ik. Je maakt mij niet wijs dat die 3-jarige zelf zo intrinsiek gemotiveerd is om die filmpjes te maken. En de kinderen uit het artikel in LINDA. spelen vast ook liever buiten dan dat ze moeten poseren met opgestuurde en gesponsorde kleding aan.

Overigens vraag ik me af in hoeverre dat allemaal mag en kan. Als een getalenteerd kind ’s avonds moet optreden komt de arbeidsinspectie kijken of er geen sprake is van kinderarbeid en dit ‘influencen’ kan allemaal wel?

Boerenverstand?

Call me crazy maar mijn boerenverstand zegt dat het de belangrijkste taak van ouders is om je kinderen voor te bereiden op een zelfstandig leven binnen de maatschappij waarin we leven. Een maatschappij die inderdaad bestaat uit social media en influencers. Maar binnen de taak die je als ouder hebt, zou je je kind toch moeten beschermen tegen deze vorm van uitbuiting.

Eens? Oneens? Ik hoor graag ook andere meningen.