Je ziet het de laatste tijd steeds vaker. Jonge bloggers, vloggers, YouTubers die iets publiceren met de hashtag body positivity. Hoewel ik het zelfvertrouwen dat ze lijken te hebben, van harte toejuich, heb ik toch zo mijn bedenkingen.
Body Positivity
Het begrip body positivity is niet nieuw. Wikipedia besteedt er al een hele pagina aan. De definitie van body positivity die je daar vindt, luidt als volgt:
Body positivity is acceptance and appreciation of all human body types. It is a social movement rooted in the belief that all human beings should have a positive body image, and be accepting of their own bodies as well as the bodies of others. The movement sets forth the notion that beauty is a construct of society, and poses that this construct should not infringe upon one’s ability to feel confidence or self-worth.
Natuurlijk is body positivity in de basis een prima tendens. De meeste mensen zijn tegenwoordig de gephotoshopte graatmagere modellen wel beu, er zijn steeds meer modellen met een maatje meer en mensen durven tegenwoordig openhartiger te zijn over hun tekortkomingen. En ja, ieder lichaam heeft iets moois. In die zin vind ik het dus een prima ontwikkeling. Ik wil ook dat mijn dochter opgroeit met een reëel beeld van het vrouwenlichaam. En ik wil ook dat zij tevreden is met haar lichaam en beseft dat ze uniek is. Als het (jonge) meiden kan helpen om over onzekerheden heen te komen: mijn zegen heb je.
‘De helft van de Nederlanders is te zwaar.’
Die kop las ik vorige week op nu.nl. Bijna de helft van alle volwassen Nederlanders heeft matig tot ernstig overgewicht. Toch zijn 7 op de 10 mannen en 6 op de 10 vrouwen tevreden met hun gewicht. Laat ik vooropstellen: ook mijn BMI is iets te hoog. Baart me dat zorgen? Nee, niet echt maar ik waak er wel voor dat ik dicht bij de grens van een ‘gezond’ gewicht blijf zitten.
Die influencers over wie ik het had die over body positivity schrijven of spreken zijn over het algemeen nog vrij jong. En ook echt wel te zwaar. Geweldig dat ze hun vetrolletjes dusdanig accepteren dat ze moeiteloos een crop top aantrekken maar schuilt er niet ook een risico in? Ik weet uit eigen ervaring dat je met het ouder worden nog eerder wat kilo’s erbij krijgt dan dat ze er af gaan. En het is nou eenmaal een feit dat overgewicht schadelijke gevolgen kan hebben voor je gezondheid.
Moet je iets dat ‘normaal’ is wel benadrukken?
Misschien schuilt hierin wel mijn grootste bezwaar tegen het body positivity fenomeen. Er wordt wel erg veel de nadruk gelegd op het feit dat een vetrolletje of een rimpel of striae ‘normaal’ zijn. En vetrolletjes, rimpels en striae ZIJN ook gewoon normaal. Maar hoe meer je dat benadrukt, hoe minder normaal het voor mijn gevoel wordt. Het klinkt misschien wat vreemd maar iets wat normaal zou moeten zijn, zou je niet zo hoeven benadrukken. Alsof je aan het verantwoorden bent dat je normaal bent.
Wanneer gaan we inzien dat zelfbeeld maar voor een deel afhankelijk is van hoe we er uitzien? Ik ken dames met een prachtig figuur maar als er een chagrijnig gezicht boven staat, denk ik toch vaak ‘laat maar’. Hopelijk zijn we nog eens zo ver dat we wie we zijn en wat we doen belangrijker vinden dan hoe we eruitzien.
Dilemma
Snap je mijn dilemma? Ja, ik vind het geweldig dat er een hele generatie meisjes en jongens opgroeit die zichzelf accepteren zoals ze zijn. Hoera voor zelfvertrouwen! Maar wordt het met al die extra aandacht niet overdreven? Slaan we dan niet door? En schuiven we dat extra taartje ook nog naar binnen onder het mom van ‘ik accepteer mezelf toch zoals ik ben?’
Hoe denk jij hierover? Ik ben wel benieuwd naar jouw mening.
Volg mij ook op social media!
Reageren staat uit.