Als je alles van tevoren weet, is rijk worden geen kunst. Typisch zo’n uitspraak die mijn moeder zou kunnen zeggen. Maar laatst vroeg iemand het me weer eens: ‘Had je niet eerder moeder willen worden?’
Op dit moment zeg ik: nee! Zeker niet.
Maar daar zeg ik meteen bij dat dat een momentopname is. Als ik straks 60 ben, denk ik er misschien wel heel anders over. Maar de afgelopen 5 jaar, heb ik steeds gedacht dat het zo precies goed is.
Laat een kind krijgen heeft voordelen
Een van de grootste voordelen vind ik dat ik me nu jonger voel dan toen ik nog geen kind had. Ik voel me nu 35 terwijl ik 45 ben, terwijl ik me toen ik daadwerkelijk 35 was, vaak eerder 45 voelde. In doen en laten bedoel ik dan vooral. Natuurlijk gaat dat argument niet altijd op maar ik doe nu ook meer moeite om lichamelijk fit te blijven zodat ik mee kan rennen en springen.
Verder ben ik lang niet zo onzeker meer als toen ik jonger was. Ik heb het vooral in de eerste jaren van Kiki’s leven bij veel jonge, of misschien moet ik zeggen; ‘verse’ moeders om me heen wel gezien: die voortdurende onzekerheid. Dat heb ik eigenlijk nooit zo gehad. Ik vergeleek mijn aanpak nooit zo met die van anderen, deed gewoon mijn eigen ding en ging erg op mijn gevoel af. Of dat nou levenservaring of karakter is, durf ik niet zo goed te zeggen maar wel dat ik dat 15 jaar eerder lang niet zo goed gekund zou hebben.
Maar natuurlijk zijn er ook nadelen
En dan heb ik het nog niet eens over dat kind op het schoolplein dat me eens ‘oma’ noemde haha.
Ik zie mensen om mij heen die jong kinderen hebben gekregen waarvan de kinderen nu al studeren of zelfs het huis al uit zijn. Zij hebben natuurlijk veel meer vrijheid dan wij terwijl ze toch nog in de bloei van hun leven zijn. Spontane reizen of simpelweg een avondje uit zonder van alles te hoeven regelen is dan toch weer makkelijker.
Verder moet ik misschien iets meer moeite doen om ‘bij te blijven’ bij de belevingswereld van mijn kind. Maar van de andere kant, houdt dat je natuurlijk ook weer jong.
En ik maak er weleens grapjes over: tegen de tijd dat ik volop in de overgang zit met alle buien en hormonale ongemakken van dien, zit Kiki pas net in de puberteit met alle buien en hormonale ongemakken van dien. Dat worden een paar gezellige jaren in Huize E. 😉
Ach, als dat nou alles is. En ja, statistisch gezien verliest Kiki haar ouders iets eerder dan kinderen waarvan de ouders 10 jaar jonger zijn. Maar dat zijn ook maar statistieken. Om die nou (zwaar) mee te laten wegen in je beslissing is ook zo wat.
En over 20 jaar zie ik het misschien wel anders
Want dan loop ik tegen de pensioengerechtigde leeftijd en zal Kiki misschien nog wel studeren? Thuis wonen? Haar eerste echte baan hebben? Trouwen? Er kunnen op zo’n lange termijn zoveel dingen gebeuren waardoor je achteraf kunt zeggen: ‘Had ik maar ….’
Maar om dan weer met een uitspraak van mijn moeder af te sluiten: achteraf kun je een koe in de kont kijken.
Hoe zit dat met jou? Had jij – met de kennis van nu – eerder of later moeder willen worden of vind je het precies goed zo?
Volg mij ook op social media!
2 reacties
Helemaal mee eens