De afgelopen maand heb ik slechts 3 boeken gelezen. Maar het waren wel aanraders. Ga dus maar even goed zitten voor de recensies. Misschien ook iets voor in jouw vakantiekoffer?
De secretaresse – Renee Knight
In de psychologische triller “De secretaresse’ stelt Renee Knight de vraag: wie heeft de meeste macht op kantoor? Degene die het hardst praat, er het beste uitziet, het rijkst is, degene die het meeste respect afdwingt? Of is het iemand als Christine Butcher: een bescheiden vrouw die in stilte getuige is van alles wat besproken wordt, elk geheim en elk gerucht? Iemand die onopvallend informatie inwint bij degenen voor wie ze werkt, degenen die enkel zichzelf zien? Er is een slechts een dunne lijn tussen loyaliteit en verraad, en als iemand als Christine Butcher tot het uiterste gedreven wordt, kan zij zomaar de gevaarlijkste vrouw op kantoor blijken…
Loyaliteit, opoffering, vriendschap en wraak. Vier belangrijke thema’s die in dit boek steeds terugkomen. Want wat heeft de trouwe en discrete secretaresse Christine Butcher zich toch beet laten nemen door haar werkgeefster Mina Appleton. En hoe ver gaat haar loyaliteit uiteindelijk?
Ik vond het geen pageturner maar wel een spannend boek. Er sluimert constant iets onder de oppervlakte en dat voel je door het hele boek heen.
Laat me niet alleen – Sarah Armstrong
Als Anna nieuwe buren krijgt en de blauwe plekken van hun jonge dochtertje ziet, belt ze de politie en kinderbescherming. Maar niemand luistert. Dus als de 5-jarige Charlie aanbelt en om hulp vraagt, weet Anna dat het op háár aankomt.
Wat zou jij doen? Zou jij het kind in je auto zetten en wegrijden? Zou je het kind verborgen houden en naar de andere kant van het land rijden? Zou je liegen tegen de politie? Tegen haar moeder? Hoe ver zou jij gaan om het kind van een ander te redden?
Tja, dat is dus het dilemma van dit boek: wat zou jij doen? Zou je het kind willen redden en daarmee de wet overtreden door een zwaar misdrijf te plegen of kijk je weg en wacht je tot instanties zich om het kind bekommeren? Ik vond het een erg mooi en confronterend boek. Op het laatst heb ik zelfs een paar traantjes moeten laten en dat gebeurt me niet heel vaak. Misschien omdat ik zelf een (bijna) 5-jarige heb.
De genadestoel – Elizabeth H. Winthrop
Louisiana 1943. Aan de vooravond van zijn executie wacht de achttienjarige Willie Jones in zijn cel zijn einde af. Zijn vader Frank brengt op de rug van een oude muilezel de grafsteen die hij van zijn laatste geld kocht naar de begraafplaats. Een vrachtwagen, die wordt bestuurd door een veroordeelde en zijn bewaker, brengt de elektrische stoel waarop Willie zijn leven zal verliezen langzaam dichterbij. Ondertussen overdenkt de officier van justitie het vonnis dat hij heeft geëist en worstelt een echtpaar buiten de stad met hun eigen verdriet en geheimen.
Een andere tijd, een andere samenleving. En toch zijn de verdeeldheid en vooroordelen herkenbaar. Ook in deze tijd. Helaas. Het is een mooi en ontroerend boek waarin de samenleving van indertijd scherpzinnig is opgetekend. De korte hoofdstukken beschrijven de gebeurtenissen steeds vanuit het perspectief van een ander personage en dat vond ik ook prettig lezen.
Reageren staat uit.