Van mijn zus kreeg ik eens een ‘kletspot‘. Dat is een glazen pot met allemaal leuk vormgegeven kaartjes erin met vragen erop. Op de pot staat:
Ouderwets gezellige tafelgesprekken.
Boeiende bekentenissen, verhalen van vroeger en hilariteit.
Het is dus bedoeld als leuk gezelschapsspel maar ik haal er ook bloginspiratie uit. Zoveel zelfs dat ik er wel een serie aan kan wijden: Uit de Kletspot. Vandaag beantwoord ik een van de vele leuke vragen:
Waar let jij op als je iemand voor de eerste keer ontmoet?
Ha, dat is nou eens een leuke vraag. De eerste indruk vind ik namelijk altijd heel belangrijk. En dat maakt niet uit of het zakelijk is of privé.
Misschien wel grappig om te zeggen maar toen ik Jan-Willem voor het eerst ontmoette, keek hij me niet aan toen hij me een hand gaf. En als ik nou iets bepalend vind voor een eerste indruk dan is het de ander aankijken wel. Gelukkig moet hij toch dingen goed gedaan hebben, anders waren we nu niet al 16 jaar bij elkaar.
Er zijn mensen die altijd als eerste naar bijvoorbeeld schoenen van de ander kijken. Dat heb ik niet. Ik registreer wel uiterlijkheden maar richt me denk ik meer op uitstraling dan op uiterlijk. Heeft iemand een open houding? Een glimlach? Een hartelijke blik? Dat zijn wel dingen waar ik waarde aan hecht. Hiermee heb ik het nog puur over de fase van jezelf aan elkaar voorstellen en al dan niet een hand geven.
Als je dan met iemand in gesprek gaat vind ik het belangrijk dat er in dat gesprek balans is. Ik heb een gruwelijke hekel aan mensen die alleen maar over zichzelf praten. Zo ken ik bijvoorbeeld een journalist die regelmatig mensen interviewt. Je zou verwachten dat zo iemand goed kan luisteren maar in mijn eerste contacten met haar bleef ze maar over zichzelf praten. Heel irritant.
Wat ik ook heel mooi vind als iemand ergens over doorvraagt. Daaruit blijkt vaak veel over hoe iemand in elkaar steekt. Laatst ontmoette ik een moeder die op een vrij basale opmerking van mij meteen doorvroeg over wat dat dan voor me betekende. Zo beschreven klinkt het misschien wat wazig maar sommige mensen hebben het in zich om net iets verrassender of belangstellender uit de hoek te komen dan met de algemeenheden die iedereen kan verzinnen.
En waar ik een hekel aan heb is als je iemand ontmoet en een eerste gesprek meteen verzandt in ’tegen elkaar opbieden’. Juist als je elkaar nog niet zo goed kent, vind ik dat heel irritant. Stel je voor dat ik zeg dat ik hoofdpijn heb en die ander zegt dat haar zwager een hersentumor heeft. Of dat ik zeg dat Kiki goed mee kan komen op school en die ander zegt dat haar zoon of dochter een klas overslaat. Sowieso schreef ik daar al eens eerder over dat (vooral) moeders elkaar zo de maat kunnen nemen. Prima om ervaringen uit te wisselen maar ik hoef echt niet van iedere opmerking een strijd te maken.
En hoewel ik niet op uiterlijkheden let, let ik er wel op of mensen er in het algemeen verzorgd uitzien. Het merk van je jas of tas (!) doet mij niet zo veel maar wel of je een beetje moeite voor jezelf gedaan hebt. Vooral op het schoolplein zie je die tweedeling. Ouders die standaard elke dag in een joggingbroek met vette slierten haar hun kind wegbrengen of ouders die er verzorgd uitzien met leuke kleding en een beschaafd make-upje. Nou wil ik hier niet verzanden in de discussie over de definitie van ‘er verzorgd uitzien’ maar je begrijpt hopelijk mijn punt.
En jij? Waar let jij op als je mensen voor het eerst ontmoet?
Volg mij ook op social media!
Reageren staat uit.